009005009
Hindi natural sa akin ang magalit. Hangga't maaari, pinipigil ko ang aking sarili na pumatol o intindihin ang mga elementong makapag-uudyok at makapagpapasiklab nito.
Ayaw kong magalit dahil unang-una, hindi maganda sa pakiramdam. Ayaw ko ng ganitong klaseng pakiramdam. Hindi mapakali. Hindi makatulog. Ikatlo, gaya ng nasabi ko na, hindi natural sa akin ito. Nagiging ibang tao ako. Nagiging masama, literal. Bayolente. At lahat na ata ng mga salitang mapupulot sa kung saang kalaliman ng impyerno ay maririnig mo sa akin. Resulta: nasisira ang relasyon at ugnayan sa mga taong nakapaligid; mas malala sa pagkasira ng pisikal na katawan base na rin sa paliwanag ng siyensya, pangalawa lamang ito.
Pero kung tutuusin, may buti ring nagagawa ang pagkagalit nang minsan. Malaking factor nito ay ang pagiging tao (natin). Buhay tayo, at hindi maaaring hindi natin ito maramdaman, sa iba't ibang lebel man: inis, asar, yamot, galit, poot, suklam at kung anu-ano pang tawag at termino. Bahagi rin ito ng pag-e-exercise natin sa ating emosyon, bilang patunay na buhay tayo at nararamdaman natin ang paligid/lipunang ginagalawan natin.
Iniwan ako ng taong inakala kong magiging katuwang ko. Ng aking mahal? Hindi ko na gustong gamitin ang terminong 'mahal'. Walang kabuluhan ang salitang ito kung hindi nakikita at nararamdaman. Kaya ipinakita ko, ipinadama ko, ginawa ko. Para malaman niyang mahal ko siya. 'Yun nga lang, sabi nga ni James Ingram, "I did my best, but I guess my best wasn't good enough." Iniwan niya pa rin ako; mag-isa, sa isang digmaang sa simula pa'y wala ng layon na ipagwagi.
Kunsabagay, ngayon ko lang naisip, sa simula pa hindi ko na naramdamang handa niya akong ipaglaban. Hindi ko siya masisisi. Ayaw ko nang manisi. Baka sinubok rin niyang mahalin ako, 'yun nga lang nagpakatanga ako. Naniwala.
Kaya galit ako.
Dahil na-i-insecure ako sa mga taong mas malakas sa akin, dahil mahina ako. Galit ako sa mga taong kayang lagyan ng hangganan at limitasyon kung hanggang kailan lang sila pwwedeng magmahal.
Kaya galit ako.
Dahil sa kabila ng pagpapakababa at pagmamakaawa, inakala kong kaya akong iahon ng taong mas malakas sa akin. Kaya sinaktan ko ang aking sarili. Dahil galit ako sa sarili ko at nagsisisi akong baka hindi ko naibigay ang pagmamahal na hinahanap niya. Inakala kong pipigilan niya ako, pero hindi.
Kaya galit ako.
Dahil nagawa ko siyang saktan at nagagalit ako sa sarili ko dahil sinaktan ko siya. Akala ko kasi, sa pamamagitan no'n ay mararamdaman niya ang sakit na nararamdaman ko. Pero hindi. Ako pa rin ang mali.
Hahayaan ko lang munang kumawala ang emosyong kinikimkim. Hahayaan ko munang lunurin ang damdamin hanggang sa ako mismo ang hindi na makahinga at pilit umapuhap ng pagbangon mula sa pagkakalugmok. Hahayaan ko munang kumalat ang sarili. Hanggang sa ako mismo ang bumuo nito, dahil wala na ang taong inasahan kong tutulong sa pagbuo nito.
Sunday, September 06, 2009
Kaya Kong Tapusin ang Labahan Ngayong Gabi
009005009
Kaya Kong Tapusin ang Labahan Ngayong Gabi
Kaya kong tapusin ang labahan ngayong gabi
Basahin ang panuto sa likod ng sabong mahal ang pagkabili:
Ihiwalay ang de kolor sa puti, ibabad sandali
Kaunting kusot at damit mo’y puputi
Di pinapansin ang atungal ng washing machine na kanina pa nagtitimpi
Kaya kong tapusin ang labahan ngayong gabi
Mabango daw ang laba ko, lalo na pag ibinabad sa downy
Sa mga gabing tulad nito, magkasama naming pinapalaya ang aming mga sarili
Nag-iiba ang dimensyon sa ilalim ng kumot na kanina lang ay nakatupi
Di miminsang nagiging paraiso ang ilalim ng kumot kapag mga katawan nami’y sa isa’t isa ibinabahagi
Paano ko malilimutan ang mga yakap na humuhigpit unti-unti
Kaya kong tapusin ang labahan ngayong gabi
Para burahin ang nakaraan sa kanyang panyong madumi
Panyong inialay na sa kanyang mga luha’y kumandili
Nang-aasar ang lampungan ng tabla at brush sa pagkuskos ng mantsang humahalinghing
Sa pagpilas ng nakaraang kinukusot, humihikbi
Chlorine, kaunting pahid ng sabon, hanggang sa magsugat ang mga daliri
Kapag gumaralgal ang pag-ingit ng nangangalay na binti
Pahinga nang kaunti sabay lagok sa nakatangang tasa ng kape
Hinahanap ko pa siya sa bawat laylayan at pundya at manggas na nagnisnis ang tahi
Halinhinang puputok isa-isa ang mga bula at minatamis na gabi
Pagka’t hindi ko na siya kasamang magbanlaw sa aking tabi
Hindi na daw kami katulad ng dati
Sabi nya noong magpalaba siya sa laundry man sa kabilang kalye
Mas mabango daw ang variant ng ginagamit doong downy
Sa kanya na lang daw niya palalabhan ang kanyang bra at panty
Hindi ko na siya dapat iniintindi
Ang alimuom ng pekpek shorts nyang ubod nang iksi
Huling samyo sa halimuyak ng kanyang bikini
Dahil sa mga gabing ganito magkasalikop ang aming mga daliri
Habang magkasamang naglalayag sa paraisong minimithi
Dahil ito na ang huling piga sa pusong naglilimi
Mag-isa kong isasampay ang saya at pighati
Kaya Kong Tapusin ang Labahan Ngayong Gabi
Kaya kong tapusin ang labahan ngayong gabi
Basahin ang panuto sa likod ng sabong mahal ang pagkabili:
Ihiwalay ang de kolor sa puti, ibabad sandali
Kaunting kusot at damit mo’y puputi
Di pinapansin ang atungal ng washing machine na kanina pa nagtitimpi
Kaya kong tapusin ang labahan ngayong gabi
Mabango daw ang laba ko, lalo na pag ibinabad sa downy
Sa mga gabing tulad nito, magkasama naming pinapalaya ang aming mga sarili
Nag-iiba ang dimensyon sa ilalim ng kumot na kanina lang ay nakatupi
Di miminsang nagiging paraiso ang ilalim ng kumot kapag mga katawan nami’y sa isa’t isa ibinabahagi
Paano ko malilimutan ang mga yakap na humuhigpit unti-unti
Kaya kong tapusin ang labahan ngayong gabi
Para burahin ang nakaraan sa kanyang panyong madumi
Panyong inialay na sa kanyang mga luha’y kumandili
Nang-aasar ang lampungan ng tabla at brush sa pagkuskos ng mantsang humahalinghing
Sa pagpilas ng nakaraang kinukusot, humihikbi
Chlorine, kaunting pahid ng sabon, hanggang sa magsugat ang mga daliri
Kapag gumaralgal ang pag-ingit ng nangangalay na binti
Pahinga nang kaunti sabay lagok sa nakatangang tasa ng kape
Hinahanap ko pa siya sa bawat laylayan at pundya at manggas na nagnisnis ang tahi
Halinhinang puputok isa-isa ang mga bula at minatamis na gabi
Pagka’t hindi ko na siya kasamang magbanlaw sa aking tabi
Hindi na daw kami katulad ng dati
Sabi nya noong magpalaba siya sa laundry man sa kabilang kalye
Mas mabango daw ang variant ng ginagamit doong downy
Sa kanya na lang daw niya palalabhan ang kanyang bra at panty
Hindi ko na siya dapat iniintindi
Ang alimuom ng pekpek shorts nyang ubod nang iksi
Huling samyo sa halimuyak ng kanyang bikini
Dahil sa mga gabing ganito magkasalikop ang aming mga daliri
Habang magkasamang naglalayag sa paraisong minimithi
Dahil ito na ang huling piga sa pusong naglilimi
Mag-isa kong isasampay ang saya at pighati
Subscribe to:
Posts (Atom)